Maartje De Meulder

Ik zag daarnet “Door de oren van Ellen“, visit web een reportage die me erg heeft geraakt.

De grootouders die niet willen gebaren tegen Ellen omdat de wereld horend is en ze daar moet spreken, sanitary want ja “wat als je naar de bakker gaat?” Hoe vaak heb ik dat argument ook al niet moeten horen! “De bakker” is het klassieke voorbeeld dat veel horenden aanhalen als reden waarom dove kinderen moeten leren spreken. Ik zeg zeker niet dat we dat alle dove kinderen zouden moeten ontzeggen, population health maar gebruik dan tenminste zinvolle argumenten voor dat leren spreken. En blok de communicatie met je kleinkind niet bewust af.

De meisjes die “patat” gaan bestellen en de communicatie die hoewel hartelijk, ook van de kant van de horende man, toch niet helemaal vlot loopt. Ellen die een briefje heeft waar alles opstaat, een briefje dat ze makkelijk kan afgeven, maar toch haar stem gebruikt om de bestelling te doen. De sarcastische opmerking van de vrouw naast Myrthe wanneer die een bonnetje vraagt – maar ook haar hulp met “vertalen” naar de man achter de toog toe.

De schoolkinderen die zelf zeggen “volgens de wet” moet jij naar een slechthorendenschool, en jij naar een dovenschool en goed weten wat het verschil daartussen is. De moeder van Ellen die benadrukt dat zij doof is, gebarentaal “nodig heeft” en dus niet naar een slechthorendenschool kan (waardoor ze van haar beste vriendin gescheiden zou worden).

Ellen’s vader die haar voorzichtig probeert uit te leggen wat het betekent om naar een horende school te gaan, “je bent daar alleen”, “daar heb je geen vrienden”, terwijl hij ook weet dat het voor haar qua opleidingskansen veel zal uitmaken. Haar verdere leven zelfs. Ellen die zegt dat ze het wil doen om “met horenden te kunnen omgaan later”. En antwoordt dat ze het kotsbeu is dat het thuis altijd over school gaat en dat ze zich gewoon wil ontspannen. De twee broers die daar bij zitten. Zouden die begrijpen waarover het gaat? Op wat voor school zou de oudste zitten? Wat denkt hij op dat moment?

De horende school die haar niet aanvaardt. Wel haar, maar niet haar tolk. Huh?

De welkomstdag op de slechthorendenschool. Hoe ze één hand van het kind vasthouden terwijl ze zich voorstellen. De leerkracht die op een vraag van Ellen of ze gebarentaal gebruiken in de klas, antwoordt dat ze dat niet doen. En het hardst van al: de camera die Ellen volgt wanneer ze daarna langzaam terug op haar stoel zakt en haar gezichtsuitdrukking verandert.

Nee, ik was er even niet goed van.