'Voorbij de grens'

Met ASL!

Voorverkiezingen in de VS. Spannend.


Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), steroids

dit blog wordt opnieuw geopend. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik af en toe op een dunne koord moest balanceren: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat leek bij nader inzien nogal belachelijk ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie mijn werkgever is, des te beter. Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat leek bij nader inzien nogal belachelijk ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. In Amerika kan je dat maken, maar in Vlaanderen helemaal niet. Dus doe ik zo maar voort.

Welkom terug, dus.

Stay tuned.
Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), approved

dit blog wordt opnieuw geopend. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik af en toe op een dunne koord moest balanceren: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat leek bij nader inzien nogal belachelijk ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie mijn werkgever is, des te beter. Maar ik schrijf hier dus met mijn eigen pet op, en niet die van de organisatie waarvoor ik werk.

Welkom terug, dus.

Stay tuned.
Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), generic

Heb voor de zoveelste keer beslist om toch maar weer verder te doen met Pigs. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik met veel vragen zathet af en toe op een dunne koord balanceren was: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat leek bij nader inzien nogal belachelijk ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie dat is, des te beter. Maar ik schrijf hier dus met mijn eigen pet op, en niet die van de organisatie waarvoor ik werk.

Welkom terug, dus.

Stay tuned.
Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), generic

Heb voor de zoveelste keer beslist om toch maar weer verder te doen met Pigs. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, cure en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, web dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik met veel vragen zat: voor wie schreef ik eigenlijk? En had het allemaal wel zin? En moest ik verder in het Nederlands, of toch maar in het Engels? Meer en meer was het ook op een dunne koord balanceren: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat hield bij nader inzien ook geen steek, ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie dat is, des te beter. Maar ik schrijf hier dus met mijn eigen pet op, en niet die van de organisatie waarvoor ik werk.

Voor de rest ga ik voort zoals ik bezig was. In het Nederlands dus. Met allerlei nieuws, opinies en vragen in en uit de Vlaamse en internationale dove

Welkom terug.

Stay tuned.
Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), page

Heb voor de zoveelste keer beslist om toch maar weer verder te doen met Pigs. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, price en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik met veel vragen zat: voor wie schreef ik eigenlijk? En had het allemaal wel zin? En moest ik verder in het Nederlands, of toch maar in het Engels? Meer en meer was het ook op een dunne koord balanceren: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat hield bij nader inzien ook geen steek, ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie dat is, des te beter. Maar ik schrijf hier dus met mijn eigen pet op, en niet die van de organisatie waarvoor ik werk.

Voor de rest ga ik voort zoals ik bezig was. In het Nederlands dus. Met allerlei nieuws, opinies, thema’s en vragen uit de Vlaamse en internationale dovenwereld.

Welkom terug.

Stay tuned.
Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), search

Heb voor de zoveelste keer beslist om toch maar weer verder te doen met Pigs. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, viagra 40mg en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik met veel vragen zat: voor wie schreef ik eigenlijk? En had het allemaal wel zin? En moest ik verder in het Nederlands, of toch maar in het Engels? Meer en meer was het ook op een dunne koord balanceren: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat hield bij nader inzien ook geen steek, ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie dat is, des te beter. Maar ik schrijf hier dus met mijn eigen pet op, en niet die van de organisatie waarvoor ik werk.

Voor de rest ga ik voort zoals ik bezig was. In het Nederlands dus. Met allerlei nieuws, opinies, thema’s en vragen uit de Vlaamse en internationale dovenwereld.

Welkom terug.

Stay tuned.
Beste trouwe lezer (en als u na zo lang nog de moeite doet om naar hier te komen dan bent u echt wel een trouwe lezer – tenzij u RSS heeft natuurlijk), prescription

Heb voor de zoveelste keer beslist om toch maar weer verder te doen met Pigs. Verschillende mensen zeiden me dat ze dit blog misten, heart en anderzijds mis ik het schrijven zelf ook wel. Kritische blogs zijn niet bepaald dik gezaaid (beter gezegd: zo goed als onbestaande) in de Vlaamse Dove blogosfeer, dus elke blog die er is, is mooi meegenomen. Ik wil ook dat m’n blog een discussieplatform kan zijn voor mensen die anders niet met elkaar zouden discussiëren, of thema’s die anders niet aangekaart zouden worden.

Ik ben een tijdje gestopt met schrijven omdat ik met veel vragen zat: voor wie schreef ik eigenlijk? En had het allemaal wel zin? En moest ik verder in het Nederlands, of toch maar in het Engels? Meer en meer was het ook op een dunne koord balanceren: wat kon ik schrijven en wat niet? Ik heb er even over gedacht dit blog anoniem te schrijven maar dat hield bij nader inzien ook geen steek, ten eerste omdat de meesten nu toch al weten wie er achter dit blog zit en ten tweede omdat anonimiteit in de Vlaamse Dove blogosfeer, tja, gewoon niet bestaat. Dus doe ik zo maar voort.

Toch iets dat u moet onthouden: wat ik schrijf op dit blog houdt vaak verband met het werk dat ik doe. Ik geef echter steeds mijn eigen visie en die komt niet noodzakelijk overeen met de visie en mening van mijn werkgever. Als u niet weet wie dat is, des te beter. Maar ik schrijf hier dus met mijn eigen pet op, en niet die van de organisatie waarvoor ik werk.

Voor de rest ga ik voort zoals ik bezig was. In het Nederlands dus. Met allerlei nieuws, opinies, thema’s en vragen uit de Vlaamse en internationale dovenwereld.

Welkom terug.

Stay tuned.
Net gekeken naar de tweede aflevering van ‘Voorbij de grens’ op één. Ik had vorige week zitten piekeren of ik wel wou kijken naar de eerste aflevering, anorexia want ik vond het nog steeds maar niks eigenlijk en had geen zin om naar een hoopje zielig doen te gaan kijken. Maar mijn nieuwsgierigheid haalde het van mijn scepticisme, here dus toch maar de tv aangezet. Ik moet eerlijk zeggen: het is minder erg dan ik dacht en het is bij momenten zelfs een erg mooi gemaakt programma.

Vorige week toch bijna gestopt met kijken, het werd me af en toe wat te veel om te zien hoe het Jef verging in die groep. Drie weken lang optrekken met zo’n groep waar niemand gebaart, je fysiek alles moet geven en de camera er altijd bovenop zit: ik denk dat ik gek zou worden. Ik blijf het ook moeilijk hebben met dat “alle gehandicapten samen”-idee. In De Standaard zeiden ze nadien dat, ondanks de zware fysieke beproeving voor sommigen, het Jef was die het meest had afgezien van allemaal. En dat was een correcte observatie denk ik.

Toch verdienen de programmamakers alle lof. Het programma zit erg goed in elkaar en de tussenkomsten van “BV” Lieve Blancquaert zijn juist gedoseerd (haar foto’s zijn trouwens schitterend). Het format van het programma is natuurlijk zo dat er erg gefocust wordt op de handicap zelf, dat kan bijna niet anders door de fysieke uitdaging en het groepsaspect. Maar anderzijds wordt er tijd genoeg genomen om ook gesprekken te voeren met de deelnemers, erachter te komen hoe zij het leven zien. Jef filmden ze in de dovenclub in Gent, bij hem thuis, spelend met zijn kleinkinderen, bij hem op het werk.

Wat me bijblijft van de tweede aflevering was het interview met Sam, de man zonder armen en benen. Hij vond zijn armstompjes “super” en zou nee zeggen tegen een pilletje waarmee hij er weer net zou kunnen uitzien als anderen. Dat ze niet te beroerd zijn om dat te tonen, dat vind ik knap.

Wat het programma interessant maakt is dat iedereen een schakel is in de groep, de ene al belangrijker dan de andere. Zonder Jef waren ze nooit geraakt waar ze nu zijn omdat hij fysiek (en ook mentaal) erg sterk is. En wie slaagt erin communiceren met de locals die enkel Spaans kunnen? Ja, u raadt het. De anderen stonden erbij en keken ernaar. De hele groep gered van acute diarree!

Kijk ook naar het interview met Jef op de website van Fevlado.

12 responses to “'Voorbij de grens'”

  1. Leuk je terug te lezen! (Leve RSS;) )

    Als ik dit lees, word ik toch lichtjes curieus naar het programma… Geen tv in huis (helaas dan voor deze keer).

    En euh… ik denk dat ik een beetje ervaar wat het is om als Dove naar tv te staren zonder ondertiteling wanneer ik naar dat interview kijk.
    Ik versta er geen “lap” van! 😀

  2. toch wil ik Jef een verdienstelijke pluim geven !
    hij heeft knap aangetoond hoe de ‘onzichtbare euvels’ over te brengen en duidelijk te maken naar iedereen.

  3. ‘k Heb het ook gezien, en hoe érg het voor Jef ook is, ik merk aan mijn omgeving dat ze nu, net door dat programma, beginnen in te zien wat dat “isolement” nu eigenlijk is waar doven mee te kampen hebben. Alleen heeft Jef daar dus drie weken blijkbaar heel hard voor moeten afzien (en laat ons eerlijk zijn, elke andere dove mens zou daar afgezien hebben zonder tolk).

    En dat Jef uitgerekend in een bootje kwam te zitten met iemand zonder vingers, vond ik eigenlijk hilarisch, en tegelijk ook heel erg mooi.

  4. Toevallig viel ik gisteren er midden in. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat een prachtig idee van de programma-makers. Maar, een ding begrijp ik niet. Waarom was er geen tolk mee? Ik bedoel, de anderen hadden toch hun rolstoel, stokken, kunstbenen en al bij zich. Of heb ik iets essentieels gemist?
    Ik vond Jef zijn eenzaamheid in de groep op sommige momenten pijnlijk voelbaar.. maar heb genoten van de roeitocht waarbij hij Sam met watervrees helemaal gerust wist te stellen en zelfs af wist te leiden met o.a. het leren van gebaren aan hem. Geweldig.

  5. en toch liefst geen tolk erbij….
    dan is de aandacht en inspanning van Jef eruit, en primeert de tolk.
    het is de inzet van Jef, hoe moeilijk het ook is, (zie de spontane ijver van hem bij iedereen ! dat heb ik niet gezien van anderen of beter niet zo sterk als van Jef dat een weg baant naar spontane communicatie).

  6. We (ik en mijn man Ludo) waren wel een beetje nieuwsgierig hoe het met een programma “over de grens” eruit zal zijn.
    Eerlijk mogen we wel zeggen dat het wel niet zo slecht programma is dan we gedacht hebben.
    We hebben wel moeilijk toen Jef zijn gevoelens moesten opkroppen omdat hij niet met zijn ervaringen, zijn belevenissen met iemand van groep kunnen praten. Daar moest hij wachten “met een gedachte (drie weken)” tot hij thuis zijn. En ook hij kon niet meepraten in groep, mee disscicueren, mee beslissen nemen, etc….
    Bij de eerste serie hadden we moeilijk toen Lieve Blancquaert met Jef praatten, had Jef heel moeilijk en toch probeerde Jef zich sterk zijn
    AFGEZIEN….
    Maar er zijn wel mooi momenten zoals met roeitocht met Sam, beetje spelen met kleine kinderen, anderen waren verbaasd dat Jef met lokale volk overleggen voor het eten te regelen.
    Ik denk dat “het gevoelens” van eenzaamheid, verlangen naar communiceren voor meeste dove/slechthorende herkenbaar is.

    Ook is dit programma een goed voorbeeld voor de mensen die met dove/slechthorende mensen werken. En bij de dovenscholen – de leerkrachten – opvoeders – begeleiders – etc. die werken met dove/slechthorende kinderen/jongeren/volwassenen.

  7. Even van mijn vorige stukje:
    Ik heb een laatste aline geschreven dat het goed voorbeeld voor andere mensen die met doven werken, en voor de mensen die op dovenscholen werken met kinderen.
    Mijn bedoeling was het “sociale emotionele” bij dove/slechthorende kinderen-jongeren. Een voorbeeld: als dove/slechthorende kleuter/peuter/kind/jongere in grote horende groep op de speelplaats of bij klas of ergens op de gewone school? Hoe zou het zijn?
    Dat is wel duidelijk signaal zoals bij Jef, denk ik het? Nee?

  8. In de nieuwe HUMO wordt het programma ook besproken in de rubriek Dwarskijker. Jef wordt er direct uitgehaald als het buitenbeentje van de groep. En dat is hij ook.
    Mocht er een tolk met hem mee zijn, dan paste hij gewoon niet in het format want dan zou hij een intelligente, zelfstandige man zijn. Dat willen de makers van “Voorbij de Grens” niet tonen.
    Ik hoop alleen dat het brede publiek bij het bekijken van “Voorbij de Grens” terugdenkt aan dat andere één programma “1 jaar gratis” en de deelname van een dove kandidaat met tolk en zelf de vergelijking maakt.

    Persoonlijk vind ik het niet correct dat er geen tolk mocht meegaan naar Nicaragua. De anderen hebben toch ook hun rolstoel, krukken en dergelijke?
    Sommigen vinden het goed dat er geen tolk aanwezig was omdat de horende mensen nu worden wakker geschud en dat ze beter zullen beseffen dat doofheid leidt tot isolement. Misschien. Maar mocht er wel een tolk meegegaan zijn, dan zou dat ook een signaal gegeven hebben, namelijk dat de communicatiebarrières opgeheven worden en Jef kon dan Jef zijn… Een andere boodschap dan wat nu de wereld wordt ingestuurd.

  9. Wel interessante comments hier… We weten allemaal wat doofheid inhoudt daar gaan we niet over discussiëren 😉 (=isolement, eenzaamheid,…)
    Vandaar dat ik hier (op Maartje haar blog) ook eerder schreef dat doofheid het zwaarste handicap dat je maar kunt hebben. Maar beseffen de horende mensen dat? Helpt het programma om de mensen te beseffen? Ik denk het niet, ik heb en wil het programma ook niet zien. Ik kan gewoon niet tegen dat stereotiepe weergave van onze handicap, ook al is het waar maar toch. Wat het ergste is, ik besefte het pas toen een horende collega me en anderen uitlegde waarom hij blindheid prefereerde dan doofheid mocht hij kiezen… Ik bedoel, je leeft daarmee en je beseft het niet (je weet niet beter). Over dat tolk, je kan een mens toch niet vergelijken met paar krukken, rolstoelen, blindenstokken en dergelijke? Je kan toch geen 24/24 beroep doen op een tolk? Ik snap je punt wel, maar toch is het logisch dat Jef geen tolk had. Ga je soms voor mij tolken als ik naar een Antwerps bruin café wil? Klinkt stom, maar wij moeten zelfs de meeste banaalste dingen missen nl. menselijke communicatie. Een mens is immers niet gemaakt om alleen te zijn. En dus hoop ik dat Jef deze (het gemis) goed kan weergeven, en neen ik ga het programma niet zien…

  10. Ik heb het programma met ontroering gevolgd. Ik had er aanvankelijk ook mijn bedenkingen bij. Maar wie zijn wij om te oordelen of een programma al dan niet verantwoord is ? Glen schrijft dat hij er niet naar kan kijken …Ik denk dat je dan idd bij jezelf moet kijken of je een probleem hebt me je eigen beperkingen. Want de groep mensen van ‘voorbij de grens’ heeft er zelf voor gekozen om aan dit programma mee te doen. Ieder met zijn eigen intrinsieke redenen, motivaties, … wat dan ook.
    Laten we mss gewoon respect hebben voor hun keuzes en voor het feit dat ze het als groep gehaald hebben ? En heb je er een probleem mee, mss is het dan tijd om eens naar jezelf te kijken ?Een trektocht kan therapeutisch werken, het is jezelf confronteren met je beperkingen en oplossingen leren zoeken. Dat is durven vind ik!

  11. Beste, ik heb alle respect voor die mensen. En tuurlijk heb ik een probleem met mijn handicap/beperking. Daarom noemt men dit ook een “beperking”… Alles wat jou beperkt in je leven is toch een probleem of niet waar?

  12. Elke mens heeft zijn beperkingen … Maar of dan ook elke mens daar een probleem van maakt ? De ene dag zal de andere niet zijn, dat is ook een feit. Maar om het bij doven te houden : ik ken best wel wat doven/Doven die heel gelukkig leven met hun beperking omdat ze zich er niet op blind staren. Kijken naar wat je wel nog kan is de kunst denk ik. En dat is wat de ploeg van ‘voorbij de grens’ hoopte te ontdekken : ” we hebben een probleem, maar wat kunnen we nog wel, ondanks dit probleem”.
    Succes met jouw “zoektocht” iniedergeval 🙂

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s