Maartje De Meulder

Onze man is nog steeds in het programma. En hoe. Hij deed het gisteren bijzonder goed, cialis stond bijna de hele tijd bovenaan in het klassement, en sloeg waarschijnlijk ook nog iedereen met verstomming door als enige van de drie juist te antwoorden op de vraag over het liedje met de zepellin.

Way to go, Pascal!

Fevlado voorziet sinds een aantal jaar op haar website ook informatie in Vlaamse Gebarentaal. Het streefdoel daarbij is om “zoveel mogelijk” informatie te voorzien in twee talen, esophagitis VGT en Nederlands dus. Maar er is nog niet echt structureel tijd voorzien om die filmpjes ook in alle rust op te nemen. Vaak moet dat nog snel-snel gebeuren tussen al het andere werk door. Het opnemen van die filmpjes gebeurt op dit moment bovendien volledig door mij en mijn Dove collega’s. Soms gebeurt het dat wij écht geen tijd hebben, misbirth of weg zijn, audiologist waardoor er geen nieuws in VGT voorzien kan worden. Ik heb nochtans enkele horende collega’s die goed VGT kunnen, maar toch geen filmpjes opnemen, dat is een soort ongeschreven regel (ik zou eens moeten informeren waar die vandaan komt). Ik vind het zelf het belangrijkst dat er nieuws in VGT voorzien wordt, en dan maakt het niet zoveel uit wie dat doet. Horende collega’s mogen voor mijn part (op voorwaarde dat ze goed VGT kennen natuurlijk) ook voor de camera staan. Waarom zou ik (met VGT als tweede taal) dat wel mogen, en mijn horende collega niet?

De laatste tijd verschijnen er meer en meer verschillende gezichten op de site van Fevlado. Dan is het ook interessant om te zien hoe iedereen zijn/haar eigen stijl heeft. Ikzelf vind het nog steeds heel moeilijk om te “spelen” met de camera, om echt te doen alsof je persoonlijk tegen iemand gebaart. Ik zie vooral een grote zwarte vlek voor mij, en geen mens. Dat komt soms nogal stijf of haperig over. Toch probeer ik zo spontaan mogelijk te gebaren. Maar ik blijf het moeilijk vinden, en die warme lamp voor de verlichting doet er al geen goed aan. Een Dove collega van me heeft dan weer een heel andere stijl, met misschien hier en daar wat Amerikaanse invloeden. Ik dacht nog dat het misschien Gallaudet-invloed was, maar dat blijkt niet zo te zijn, want dit filmpje (even wachten tot het -donkere- deel gefilmd in Gallaudet voorbij is, daarna zie je de opname) is duidelijk en neutraal gebaard, maar met toch een hele andere stijl, hoewel de gebaarder ook in Gallaudet is geweest. Hier is het wel opvallend dat de gebaarder minder in de camera kijkt, soms lijkt het een opname van een lezing voor een publiek. Zou ik misschien ook eens moeten proberen, dan gebaar ik misschien vlotter, als ik niet in dat zwarte gat moet kijken, maar het nadeel is wel dat de kijker zich persoonlijk minder aangesproken voelt. Nog anderen staan dan weer voor de camera en gebaren net zoals ze altijd gebaren, vlot en duidelijk, maar zonder onderscheid tussen ‘camera-stijl’ en ‘gewone stijl’. Weer andere collega’s hanteren een vrij uitgebreide en rustige stijl. En deze heeft weer een andere stijl. Sommigen vinden dat hij Amerikaanse invloeden heeft voor de camera, anderen vinden van niet.

Wat maakt een goed filmpje? Wat is ‘professioneel’ en wat niet? Welke stijl past, en welke niet? Welk taalgebruik hanteer je, en zijn daar verschillen in afhankelijk van het nieuws dat je moet brengen? Welk taalgebruik is gepast, en welk niet? Zijn er bepaalde Amerikaanse/Europese invloeden? Welke kledij is gepast en welke niet? Wat met de achtergrond? Nog een interessant onderzoeksproject …