Maartje De Meulder

Eerste

Vorige week m’n eerste les Dovencultuur gegeven aan de Universiteit Antwerpen. Door een blijkbaar niet volledig geslaagde promotiecampagne van de UA (te korte tijd?) en andere redenen (te duur? verkeerd moment van de dag?) zijn er uiteindelijk maar negen studenten in plaats van de verwachte vijfentwintig. Maar niet geklaagd, website like this thumb het is een goede groep en er zit ook personeel tussen met strategische functies binnen de UA. Er wordt actief mee nagedacht en veel vragen gesteld.

Ik was een beetje bang dat ik ze tijdens de eerste les zou overdonderen, ampoule zeker het deel over het kolonialisme is nieuw en kan hard aankomen voor mensen die geen voorkennis hebben. Maar alles werd tot mijn verbazing zeer goed onthaald, en er was duidelijk zin naar meer.

Wordt vervolgd.

maartjedemeulder

17 November 2006

Algemeen

24 responses to “Eerste”

annelies

November 17, 2006 at 9:37 pm

Tijdens de eerste les al kolonialisme? Wow 🙂 Blijf benieuwd naar je cursus 🙂 Als je ooit eens tijd hebt stuur je hem dan eens via mail? Ik wil je nog veel succes wensen met deze lessenreeks!
melanina

November 17, 2006 at 10:15 pm

dag maartje

er is zeker zin naar meer ! ik vond het (alhoewel ik al balanceerde op de rand van een beetje ziek ) super. interessant, overzichtelijk en goed gebracht. eens je ‘klas’ wat opgewarmd zal zijn vermoed ik dat discussies nog losser zullen komen. ik tel af naar maandag
Corrie

November 17, 2006 at 11:58 pm

Mooi!

Ik merk het hier aan de Universiteit Utrecht ook: mijn colleges worden goed ontvangen en men wil meer weten. Er is wel degelijk een zeker besef van onrecht en discriminatie. Een besef dat er recht op diversiteit moet zijn.

Dat sterkt echter wel mijn idee dat er niet bewust aan onderdrukking of kolonialisme wordt gedaan. Mijn leeft maar gewoon volgens de wijze waarop men in de opvoeding heeft leren denken. Niet alleen de onderdrukte, maar ook de onderdrukker moet bevrijd worden?
annelies

November 18, 2006 at 5:28 am

Vind ik een mooie gedachte: eigenlijk zit het probleem in ‘vastheid’ van categorieen, niet in de rol van onderdrukte of onderdrukker, want beiden zitten in hokjes, door de maatschappij ingelepeld.
Sven

November 18, 2006 at 6:12 am

hmm interessant, wie is dan de maatschappij? De som van beide hokjes?
Maartje

November 18, 2006 at 7:41 am

@ Corrie: bewuste onderdrukking of kolonisatie, nee, natuurlijk. Ik geef het hen enkel mee als een mogelijk model om te kijken naar de ervaring van Dovengemeenschappen. En dat ook de onderdrukker bevrijd moet worden, zeker, dat is de Paulo Freire-gedachte, en die sleur ik er zeker nog ergens bij.
Corrie

November 18, 2006 at 11:35 am

Oja, Paulo Freire! Ik vind het nog altijd zo mooi dat je hem in je scriptie gebruikte.

Ik bedoelde het in het algemeen: er lijkt een gedachte te leven binnen dovenland, zelfs bij hooggeleerde dove wetenschappers, dat horenden bewust lopen te onderdrukken. Wel beter weten, maar niet willen. Soms gaat het op het paranoide af bijna.

Wat ik er eng aan vind: dan zie je de ander niet meer als mens. Dan worden horenden een soort van ‘dingen’, of ‘mindere mensen’. Het doet me denken aan andere revolutionaire en emanciperende bewegingen die goed van start gingen en ergens in het traject doorsloegen, om dan te eindigen als een fascistische groep die schreeuwt dat ze voor vrijheid is.

Ik stel het nu wel heel cru, hoor.

En Sven: de maatschappij is een gegeven waarbij de som meer is dan het geheel der delen. 🙂
annelies

November 18, 2006 at 5:39 pm

@ Corrie: Zijn er echt zoveel mensen die dat zo bezien? Ik dacht alleen de meer ‘extremeren’. Ik denk dat je zolang je blijft openstaan voor mensen, hun gedachten, standpunten, dat het dan zo ver niet komt.
Sven

November 18, 2006 at 5:59 pm

Paulo Freire in ‘Pedagogy of the Oppressed’: “Freedom is acquired by conquest, not by gift. It must be pursued constantly and responsibly. Freedom is not an ideal located outside of man; nor is it an idea which becomes myth. It is rather the indispensable condition for the quest for human completion.”
Sven

November 18, 2006 at 6:10 pm

de maatschappij is een gegeven waarbij de som meer is dan het geheel der delen.
Helemaal mee eens corrie, maar ik wou me eigenlijk afvragen op Annelies’ reactie, wij zijn zelf de maatschappij, lepelen we aldus als Doven onszelf wat in?
Ik ben het er helemaal met je mee eens dat we de mensen moeten bewust maken, maar we moeten wel bij onszelf beginnen. Ik weet dat het er vaak eenzijdig aan toe gaat, maar ik denk wel dat het erbij hoort, dat het iets van korte, voorbijgaande aard is, dat eenzijdige.
Ik beschouw het als een fase van desorientatie.
Corrie

November 19, 2006 at 12:30 am

Dat open staan, dat mis ik dus nogal eens.
Ook mis ik het kritisch zijn op onszelf. Een voorbeeld: in hoeverre hebben wij de medische indeling geinternaliseerd? Het valt mij op dat met ‘doof’ vaak de iets beter horenden, iets beter sprekenden bedoeld worden en met ‘Doof’ de potdoven. Dat is nog tot daaraantoe maar nu zie ik warempel ook nog hetzelfde effect met het concept ‘Deafhood’. Men betitelt maar doodleuk de een met ‘heeft Deafhood’ en de ander met ‘heeft niet Deafhood’. Zo heb ik het concept niet begrepen uit het boek van Ladd….

Misschien moeten we terug naar Freud en Jung: geinternaliseerde zelfhaat en projectie?

Natuurlijk, gelukkig, valt het allemaal denk ik wel mee. (nog steeds in herfstdepressie, deze dame) Maar ik zie toch ook zorgwekkende uitingen. Ik dacht ook dat het een fase was. Maar sommigen zitten al 20 of 30 jaar in die fase.

Sven? Help? Hoe lang duurt zo’n fase?
Sven

November 19, 2006 at 12:36 pm

Tot ze een orientatie gevonden hebben?
Het is niet gemakkelijk voor een groep onderdrukten om een uitweg te vinden…

Hij is een kind als vele kinderen
Hij is niet meer en ook niet minder
Maar als ik praat dan zegt hij bijna nooit iets terug
Hij kan de hele dag verdwijnen
In een wereld vol geheimen
Hij is rusteloos en altijd op de vlucht
Hij leeft alleem maar in gedachten
En hij lijkt op iets te wachten
Maar de trein waarop hij wacht komt nooit voorbij
Er bestaan geen medicijnen
Die de stilte doen verdwijnen
En er zijn nog zoveel kinderen zoals hij

Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Als we ze volgen in hun dromen
Om te ontdekken waar ze wonen
Misshien vinden we de weg dan naar hun hart
Als wij proberen mee te reizen
En ze de weg naar buiten wijzen
Misschien vinden ze dan de woorden op een dag

Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Ze zijn in oorlog met de wereld
Ze bouwen muren om zich heen
Ooh maar laat niet los
Geef niet op
Laat ze nooit alleen
Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte
Breek de stilte
Sloop die muren om ze heen
Woord voor woord en steen voor steen
Breek de stilte

door STEF BOS – BOB SAVENBERG
annelies

November 19, 2006 at 12:43 pm

“een groep onderdrukten”. dat klinkt wel heel erg zielig hé. vergeet niet dat onderdrukten ook vaak zelf de rol van onderdrukker innemen, zowel tegenover elkaar als tegenover onderdrukkers.
Sven

November 19, 2006 at 12:51 pm

Ja, dat is zo. Maar laten we ons nu eens focussen op het aanbieden van orientatie, net zoals in de song. We zijn al met hen op reis, waar wijzen we hen de weg naar buiten?
annelies

November 19, 2006 at 1:28 pm

wie zijn ‘we’ en wie zijn ‘hen’???
Sven

November 19, 2006 at 8:16 pm

@annelies: hen = de gedesorienteerden, we= degene die denken het antwoord te weten
annelies

November 20, 2006 at 5:40 am

die zijn er in alle lagen (of ‘vakjes’) :-p
Sven

November 20, 2006 at 5:53 am

gelukkig maar!
Sven

November 20, 2006 at 6:51 pm

Ik werk reeds langere tijd samen met een horende vriend (kent geen gebarentaal) aan een eigen initiatief, een webwinkel. We gaan T-shirts verkopen.

Vandaag zei ie dit tegen me:
“For some reasons, I’m more interested in smaller target groups, such as the sign language users. Have you ever seen an e-shop which targets the deaf community and uses sign language on the interface? I think the possible model for our shop to be a sucess is to focus on smaller target groups which the mainstream trends don’t bother to pay attention for.”

Woordenloos stond ik daar. Is er dan toch iemand die het snapt, en dan nog de bal in mijn kamp speelt…
Sven

November 20, 2006 at 7:01 pm

Over lagen gesproken, ik was hier duidelijk de gedesorienteerde 😀
Bart

November 23, 2006 at 6:38 pm

Dag mensen,
‘k heb de discussie de voorbije tijd met veel genoegen gevolgd, maar verkoos tot nu toe om een beetje aan de zijlijn te gadeslaan wat er allemaal aan meningen werd verkondigd (ook door te weinig quality-time om na te denken over de verschillende standpunten). ‘k Ga proberen een constructieve bijdrage te leveren aan dit debat.
Ik volg Corrie 100% als ze stelt dat kolonialisme vaak niet bewust is. Maar je mag ook niet vergeten dat er evengoed kolonialisme is in de Dovengemeenschap zélf. Men moet zich namelijk goed bewust zijn van het feit dat we continu (maar dan ook continu!) bezig zijn met categoriseren: wie hoort er in welke categorie thuis? Dat is menselijk, en ook (denk ik) niet tegen te houden: je vindt iemand sympathiek of antipathiek, slim of dom, doof of horend,…
Corrie heeft een heel groot punt als ze zegt dat er Doven zijn die “horenden als minderwaardig” beschouwen, als soort van revolutionaire reactie. Ik zie deze reacties zelfs bij kinderen (veelal van Dove ouders). Maar door mensen als “meer” of “minder” te beschouwen, ben je eigenlijk al bezig met categoriseren, en in zekere zin dus ook met koloniseren (wij tegen zij, waarbij de “zij” negatieve kenmerken toegemeten krijgen). Alleen zijn de revolutionairen in deze situatie dan de Doven die het (reële) gevoel van achterstelling beu zijn en daardoor zelf de wereld te eng, te beperkt gaan zien. Je kan dit gerust, zoals Sven, een fase van desoriëntatie noemen, maar dat dekt niet helemaal de lading… sommige Doven zitten al wel héél erg lang in die fase, en dan is er volgens mij meer aan de hand. Wat juist, dat kan ik ook niet zeggen, maar we mogen ook niet vergeten dat het gros van de nu volwassen Doven, is opgegroeid in een oralistisch tijdperk, met gebrekkige communicatie, weinig informatie,… zoiets bepaalt óók (en zelfs voor het grootste deel) iemands kijk op de wereld. En als je dan bepaalde basisvaardigheden nooit hebt geleerd (zoals nuance, ik zeg maar iets, want waar zouden ze dat geleerd moeten hebben vroeger?), tja, dan is het zwart-witdenken niet veraf.
Annelies

November 24, 2006 at 10:35 am

categoriseren is niet gelijk aan koloniseren!!! men moet volgens mij het woord kolonialisme niet te pas en te onpas gebruiken. een woord verliest zn betekenis en kracht als het te breed wordt toegepast. ongelijke verhoudingen , hokjesdenken (categoriseren dus), koloniseringsdènken is nog geen kolonisatie op zich…
Bart

November 24, 2006 at 11:04 am

Dat bedoelde ik ook niet, ik zeg dat koloniseren een vorm van categoriseren is (ik citeer:”Maar door mensen als “meer” of “minder” te beschouwen, ben je eigenlijk al bezig met categoriseren, en in zekere zin dus ook met koloniseren (wij tegen zij, waarbij de “zij” negatieve kenmerken toegemeten krijgen)”. Ik zeg zeker niet (en wil dat ook niet zeggen) dat categoriseren en koloniseren hetzelfde is. Dat is natuurlijk niet zo.
Annelies

November 24, 2006 at 11:25 am

Je schreef dat er kolonialisme is binnen de Dovengemeenschap omdat er gecategoriseerd wordt. Dat vond ik een te vrij gebruik van ‘t woord. Koloniseren is categoriseren; maar categoriseren is niet hetzelfde als koloniseren. Dat is mijn punt.