Maartje De Meulder

In het Centre for Deaf Studies in Bristol hangen overal papieren met “This is a signing environment. Welcome to BSL-land”. De verwachting is dat iedereen -zo goed als hij/zij kan- BSL gebruikt, esophagitis in de gangen, visit de vergaderruimten, de leslokalen, de koffiekamer. Daarbij maakt het niet uit of je doof bent of horend, het is gewoon de afspraak. In het bijzijn van een Dove persoon wordt van horenden verwacht dat zij onderling BSL gebruiken. Tijdens de koffiepauze gebruikt iedereen BSL, zodat iedereen gelijke toegang heeft tot alle conversaties. Horenden houden met één hand de telefoon vast, met het andere hand gebaren ze (nee, dat is niet zo moeilijk als het eruit ziet). Je vindt de communicatiepolitiek van CDS hier, zeer interessant om eens te lezen.

Ik wil Fevlado niet vergelijken met CDS. Dat is appelen met peren vergelijken. Ik weet dat de ontstaansgeschiedenis van beide organisaties heel anders is, ook de mentaliteit is dat (nog). Mij ga je niet horen eisen dat bij Fevlado alles van de ene dag op de andere wordt zoals in Bristol. Ik zie dat er bij Fevlado veel inspanningen gedaan worden en dat we hopelijk op de goede weg zijn, maar toch is er nog veel bewustmaking nodig.

Het gebeurt nu en dan dat horende collega’s voor mijn neus staan te praten terwijl ik aan het werk ben, terwijl ik er geen flauw benul van heb waarover ze het hebben. Soms is het interessant en leerrijk om dingen op te vangen langs je neus weg, net zoals horenden dat onbewust doen als er in de buurt mensen staan te praten. “Incidenteel leren”, noemt men dat wel eens. En hoe graag ik mijn Dove collega’s ook heb, tijdens de middagpauze kan ik enkel met hen praten omdat de meeste horende collega’s (die tussen ons in zitten en waarvan de meesten in mindere of meerder mate VGT kunnen) gewoon Nederlands praten, tenzij ik hen rechtstreeks aanspreek.

Gisteren heb ik dit papier opgehangen, op verschillende plaatsen in het Fevlado-gebouw. Ik heb er lang over nagedacht, ook over de formulering, en ben veranderd van “Beware. This is a signing environment”, naar “hier gebruikt men VGT” tot “Dit is een gebarenomgeving. U wordt vriendelijk verzocht om VGT te gebruiken”.

Ik ben niet naïef, dus ik denk niet dat het zoveel zal veranderen. Maar het zorgt er misschien wel voor dat mensen erover gaan nadenken, al was het maar even. En dat we er hopelijk ook eens openlijk over kunnen discussiëren. Want ik wil niet als een dief in de nacht papieren ophangen, en dan, zonder met collega’s erover te praten, verwachten dat alles beter gaat. Dat is niet alleen naïef, maar ook laf. Maar misschien kan dit het begin zijn van iets, al realiseer ik me goed dat het nog veel tijd nodig heeft.

To be continued …