Maartje De Meulder

Op één weekend tijd kwam de Vlaamse Dovengemeenschap drie keer in de media (twee keer positief, hospital één keer met een iets andere toon), see en was er ook een toneelvoorstelling voor Dove kinderen.

“Ik ben niet gehandicapt, alleen maar doof”, zei Filip Heyninck zaterdag in de Gazet van Antwerpen, en bracht daarmee de journaliste danig van haar stuk. Filip is sinds september cartoonist bij Studio 100, de studio die onder meer de tekeningen maakt bij Samson en Gert. Ik heb het hele interview ingescand, maar kan maar een klein stukje op deze blog plaatsen. Wie het in z’n geheel wil lezen, kan me mailen dan stuur ik het door, kan terecht bij Filip zelf, of moet nog aan een zaterdagkrant van de Gazet van Antwerpen proberen te raken. Het is een over het algemeen positief interview, ook goed dat Filip Heyninck de journaliste zelf heeft verbeterd op het gebruik van haar woord “doofstom”.

Wie wél een brief in de bus zal krijgen van Fevlado belangenverdediging in verband met correcte terminologie, is Herman Van Molle. In de eerste aflevering van 1 jaar gratis had hij het over “doventaal” en “doventolk”. Maar dat was het enige mindere punt, want de eerste aflevering was een plezier om naar te kijken, en Pascal is nog steeds in de running. Slim om die laatste vraag over het voetbal door te spelen! Hier nog een klein stukje uit De Morgen waar Van Molle het heeft over de Dove kandidaat.

In De Morgen van zaterdag verscheen een artikel over Kristiana, het 16-jarige Dove meisje dat schoolloopt in Kasterlinden, wiens familie dreigt uitgewezen te worden naar Albanië. Een aangrijpend artikel. Ik ontmoette Kristiana een paar jaar geleden tijdens mijn stage in Sint-Lievenspoort (waar ze toen naar school ging). Als ik haar vroeg vanwaar ze kwam, antwoordde ze met één gebaar: “oorlog”. Meer niet. Nu is ze uitgegroeid tot een leergierige 16-jarige, en het zou zeer jammer zijn moest zij hier niet kunnen blijven. Kasterlinden heeft een petitie gestart om haar hier te houden, en morgen bekijken we bij Fevlado of en hoe ook wij iets kunnen doen. (De journaliste in kwestie krijgt trouwens ook een brief in de bus over “doofstom”, al is het wel positief dat ze “Vlaamse Gebarentaal” gebruikt.)

Tenslotte ging ik gisteren kijken naar P. en ik, de voorstelling waar Serge Vlerick in meespeelt. Er waren heel wat kinderen, positief. Het is een zeer mooie voorstelling, heel creatief en visueel bijzonder sterk. Er wordt wel vaker gezegd dat voorstellingen “toegankelijk zijn voor doven en horenden”, en dan blijkt dat in de praktijk helemaal niet het geval te zijn (ik herinner me nog goed de toneelvoorstelling van ‘Children of a Lesser God’ in Antwerpen, twee jaar geleden). Maar ‘P. en ik’ is echt volledig op maat van zowel dove als horende kinderen. De groep is zelfs niet te beroerd om er muziek bij te sleuren, en het blijft leuk. Fantastisch. Als je kan, ga zeker kijken. Op 29 november is er nog een middagvoorstelling in Wilrijk en vanaf maart toert ‘P. en ik’ door Nederland. Meer info op de website van theater De Spiegel.